Interview Diana Derkx (ED 6 februari 2017)
Sport is Diana Derkx (28) haar hobby, werk en hele leven.
Er gaat werkelijk geen dag in haar leven voorbij zonder eraan te denken.
Wekelijks schittert Derkx op het een-na-hoogste niveau van Nederland zoals te zien op de foto: met de basketbal in haar hand, gekleed in het Almonte-tenue.
Dit weekend was het tegen Green Eagles bij tijd en wijlen niet om aan te zien, maar de 58-39 in de Eindhovense sporthal De Eckart zorgde zaterdag weer voor twee punten. “Het was zeker geen mooie wedstrijd maar zolang we winnen hoor je mij niet klagen, hoor.”
Winnen. Vermoedelijk een sleutelwoord in het leven van een vrouw dat volledig om sporten draait. Niks is minder waar. Derkx trekt als 16 jarig meisje van Sittard naar Eindhoven om voor Almonte te gaan spelen. Al snel komt ze er achter dat er meer is dan zelf sporten en presteren. Ze wordt actief vrijwilliger binnen de vereniging en verbindt ook haar studiekeuze aan de sportwereld. Op de Sporthogeschool leert ze de maatschappelijke kant van de sport nóg beter kennen. “Sport kan mensen gewoon zo enorm veel brengen. En dat is meer dan het bewegen alleen. Als je ziet wat het met mensen doet als ze aansluiting vinden bij een groep. Ik denk dat dat ontzettend belangrijk is voor een ieder.”
Projecten
En nu bestaat de volledige week van Derkx dus uit sport. “Ik werk zo’n 16 tot 20 uur voor het Sport Expertise Centrum in Oss. Daar kijken we wat de gemeenten bijvoorbeeld kunnen doen om mensen met een beperking actief aan sport te laten deelnemen, dat soort zaken. Daarbuiten ben ik veel bezig met de ontwikkeling van sport. Hoe kunnen sportfaciliteiten zich op een positieve manier ontwikkelen?”
Maar ook een deel van het vrijwilligerswerk dat ze al jaren verricht is enigszins uit de hand gelopen. “Binnen Almonte ben ik naast het trainen van jeugdteams clinics gaan geven, maar dat werd eigenlijk iets te intensief, dus daar heb ik ook meer een ZZP-dingetje van gemaakt.”
Naast al de maatschappelijke kanten van de sport heeft Derkx dus ook nog de taak Almonte iedere week weer mee op sleeptouw te nemen. Onder de nieuwe trainer, Arno Jongeling, voelt ze iets minder druk dan voorheen bij Marie-José Allers. “We zijn met een aantal speelsters uit het team in een levensfase gekomen waar we meer willen dan alleen maar presteren. Marie-José was héél fanatiek, en dat leidde onder meer ook tot plaatsing voor de final four, tot twee keer toe. Arno wil ook altijd winnen, maar hij begrijpt het ook goed als iemand een keer op vakantie wil. Bijna iedereen uit onze ploeg vindt het zo wel prima, al zit het inde competitie zó dicht bij elkaar dat het zeker mogelijk is de final four weer te halen.
Zaalvoetbal
Alsof het door sport doordrenkte weekschema van Derkx nog niet fanatiek genoeg was, besloot Derkx een aan tal jaren terug ook nog eens te gaan zaalvoetballen. Met de Eindhovense studentenclub ESZVV Totelos won ze onder andere de KNVB-beker Zuid I, maar toch moest ze het voetballen in clubverband voor even laten gaan. “Naast het basketbal en mijn werk, doe ik ook nog veel mee aan volleybal- en voetbaltoernooien. Oh ja, en ik doe aan hardlopen natuurlijk, dus zit ik aardig vol.” En ook al is het winnen dan misschien niet het belangrijkste, toch kan Derkx niet verhullen dat het voetballen op niveau óók nog niet volledig afgeschreven is.
“Misschien ga ik het met wat vriendinnen toch maar weer oppakken. En dan wel weer op datzelfde niveau als toen!”